A2O trail (deel 2)

Tot nu toe was het weer wisselvallig, maar nog redelijk ok. Vanaf Lake Ohau is het beginnen regenen, dan weer heel warm, zelfde dag nog storm enz.
Vanuit Lake Ohau moet je een vrij lange klimmen. In de regen betekent dat modder. Modder die aan alles blijft kleven.

Na een lange dag in de regen en door riviertjes ploeterend krijg je dan plotseling een hele warme voormiddag met alweer een beklimmingske.

In Otematata voelen we ons alsof we uit een oven komen en vluchten een café binnen en kijken rugby. Nieuw Zeeland ademt rugby, het is veruit de belangrijkste sport en spelers van de All Blacks, het nationale team, hebben dezelfde status als Eden Hazard en kompanen.

We knallen verder de Benmore Dam op, een beklimming te vergelijken met De Muur (of zo voelde het toch). Tegen dat we aan Aviemore Dam zijn is het vat af voor die dag.

Dan tot in Kurow waar we in Waitaki valley zitten. Het leuke aan deze tocht is dat alle dagen de uitzichten verschillend zijn.
We gaan lekker zwemmen en met de kayak varen.

En dan beginnen we aan het echte werk: overstromingen, vreselijke fietspaden, landverschuivingen, omgevallen bomen over het fietspad en zelfs plotseling geen fietspad meer. We hebben het allemaal gehad. Al moet ik toegeven dat de mensen hier zeggen dat het uitzonderlijk geregend heeft de afgelopen maand. Ik begrijp ineens ook waarom mijn Koga wordt aanzien als een van de beste tourfietsen. Deze trail is echt geen goed idee om te doen met een gewone stadfiets.

En die kleine petotter, die fietst flink verder. Af en toe wat gemopper natuurlijk, maar dat geldt voor mij ook. Ik ben er absoluut trots op. Met momenten moest ik zelfs moeite doen om hem bij te benen, vooral over de stukken waar de pad slecht was vloog hij (en ik zakte ik het slijk).😀