Schoolgaande jeugd

Het is heel grappig om rond 16u een trein te nemen in Sydney. De anders redelijk rustige treinen zitten dan overvol met luidruchtige jongeren die huiswaarts trekken. Op zich grappig, want iedere school, echt iedere school, heeft een specifiek uniform. Sommige scholen eisen van hun kinderen dat ze een petje dragen, anderen dan weer een strooien hoedje. Alles, maar dan ook alles (rugzak, broek, sokken), heeft een logo van de school. Op die manier zal er zeker geen gezever meer zijn over de laatste nieuwe merkkleding.

En dan is er nog het onderwijssysteem, dat is ook helemaal anders. Ten eerste is er maar 1 land waar er onderwijskoepels zijn, dat is Belgie. Hier valt alles onder het department onderwijs. Verder zit je niet in een klas. Je volgt geschiedenis met 15 leerlingen en wiskunde met 15 andere. Klassen varieren nogal in grootte hierdoor. Rob, die ook heel wat chemie gegeven heeft, zei me dat dit kan verschillen van 10 tot 30 leerlingen.
Een ander groot verschil is dat je in je 6de jaar 2 grote examens moet afleggen: eenmaal voor de school (het examen is dan opgesteld door de leerkracht die aan je les gegeven heeft) en anderzijds een staatsexamen. Dan is er nog een heel ingewikkelde procedure met gemiddelden van scholen en gewichten. Enfin, het komt erop neer dat je er voordeel uit haalt om iedereen in je klas zo goed mogelijk te laten scoren. Dat zou de samenwerking bevorderen, want de slimste wil natuurlijk ook dat de minder slimme leerling het goed doet. Waarom? Je resultaat is heel erg belangrijk om een plaatsje op de universiteit te bemachtigen. Zelfs leerkrachten krijgen een score. Maar goed, het deed mij allemaal nogal denken aan onze verkiezingen: even ingewikkeld en uiteindelijk begrijpt geen kat waarom die of die onze minister van dit of dat is geworden.

Thibaut vindt het onderwijs hier wel ok. Maar nooit zou hij zo'n strooien hoedje opzetten. Er zijn grenzen.