Familie

Vertrekken is afscheid nemen en dat is niet altijd plezant. Toen mijn lieve Sofie een dik half jaar geleden voorstelde dat Thibaut en ik er maar eens op uit moesten trekken, was dat afscheid nemen nog ver af.
We hebben naast Thibaut ook nog een prachtige dochter, Charlotte, die absoluut niet mee wilde.
Ah nee, die zit op een toffe school, met veel vriendinnen en trouwens in Australië zitten slangen en kwallen en ... en het is daar heet en iedereen, vooral kangoeroes, springt er als een zot in het rond. Nee nee, die bleef liever in haar eigen bedje. En dus zag Sofie zich genoodzaakt om ook maar thuis te blijven.
Tja, ik had ze er toch liever bij gehad, maar goed. Ik zal ze toch ferm missen die 2 dames.

Verder laten we ook de rest van de familie, petekindjes en vrienden achter. Amai, nu klink ik alsof ik niet meer ga terug komen. Geen paniek hoor, in België staat nog steeds mijne stal (zeggen ze in de Kempen).

Maar toch: het gaat jullie goed en stuur ons aub af en toe eens een berichtje.