De vlucht

Met een fiets reizen is een beetje vragen om problemen heb ik gemerkt. En dat begint al in Zaventem: geen probleem om je fietsdozen op een trolley te krijgen, maar met al die veiligheidspaaltjes is het wel heel wat manoevreren. En dan de lift: weer beide fietsdozen eraf halen en dan weer op de trolley. Zoeken waar je de check-in moet doen en dan aanschuiven in van die rijtjes voor een check-in. Ook dacht ik met een dikke 3uur vroeger te komen dat alles wel snel wou gaan: ja hallo, niet dus. Maar goed, ik neem 1 fietsdoos van de trolley en zet ze klaar in de rij, ondertussen beginnen 2 gehaaste dames die heel duidelijk toe waren aan vakantie ook aan te schuiven in plaats van 15 seconden te wachten tot ik klaar was met al die fietsdozen. Kortom ik moest hen passeren in een bocht met een fietsdoos en kon het niet laten om een grote bocht te nemen.
En dan sta je daar te wachten (het zou niet de eerste keer zijn) en te wachten. Met deze rijtjes komt het voor dat je vaak dezelfde mensen tegen komt. En begint er nog plotseling iemand een vriendelijk babbeltje met je. Ik had al meteen door dat dit geen overstresste Belg was, want zijn accent nogal specifiek en had ik enkel nog maar Down Under gehoord. En al vlug begon hij Thibaut wat in te wijden in de Aussie taal: g'day, how'sitgoing, cobba, cuppa, eski, barbie (meer hierover later) passeerden de revue.
Enfin, de check-in zelf verliep prima: de mensen daar waren heel behulpzaam (het personeel in Zaventem heeft wel begrip voor uw situatie en is zelfs gemeend geinteresseerd).

Enfin, de fietsen gedropt bij de large luggage counter, dan de paspoortcontrole en veiligheidscontrole, nog snel een Belgische lekkere hap eten en dan boarden.

De vlucht naar Bangkok had een dik uur vertraging, maar verliep verder prima. Komt een mens aan in Bangkok in het midden van de nacht met een flinke dorst (honger niet echt, want tijdens de vlucht was er erg veel turbulentie), kunnen we eerst terug een fenomenale rij aanschuiven. Het grappige was dat er Thai rond liepen die u letterlijk zeggen waar je moet gaan staan. Sta je 50cm fout, dan krijgt ge naar uw voeten.

De vlucht naar Sydney was een stuk korter en hebben we ook wat geslapen. Bij de aankomst bleken onze vrienden (Rob en Rona) ons op te wachten. Rob was zo blij ons te zien en zo hard aan het uitleggen terwijl hij met de auto aan het rijden was dat we een paar keer fout zijn gereden. En dan vlug in bed.

De dag nadien de fietsen in elkaar gezet. En hoe goed je het ook inpakt, ze komen er toch een beetje gehavend uit. Thibaut zijn stuur stond krom, ondertussen heb ik dat al laten maken. Verder is de lak er hier en daar een beetje af. Het was duidelijk dat er met die dozen heel wat gegooid geweest is.