Waikato River Trail

We nemen een shuttlebus die ons in Rotorua komt oppikken en ons bij de start van de Waikato River Trail afzet in Atiamuri (de weg naar de start was wat te druk en te saai). Op papier zijn de etappes tot Mangakino vlak. Op papier, want al vlug zal blijken dat ook dit trail wondermooi is met prachtige uitzichten, maar constant een mtb parcours. Nu heb ik daar niks op tegen, stiekem vinden we dat zelfs heel leuk: korte bochten, korte stevige klimmetjes, loeihard naar beneden op een ondergrond van wortels en grote keien. Alleen liever op een mtb fiets zonder bagage. Als er onder jullie mtb-ers zitten, ik heb het al eerder gezegd, dit land is echt het mtb Walhalla.

Tijdens de Alps2Ocean Trail kwamen we deze vervelende hekjes tegen. Sindsdien niet meer gezien tot hier. Deze dingen zijn zo gemaakt dat je verplicht wordt om zo goed als alle bagage van je fiets te halen, door het poortje gaan en alles terug op je fiets zetten. Een beetje tijdrovend, maar wel een verplicht rustmoment. Thibaut is tegenwoordig aan het koersen alsof hij de Ronde van Vlaanderen aan het fietsen is. Goed bezig dus.

Chefkok aan het werk ...

Op deze picknick plek kwam plotseling dit kereltje voorbij gewandeld. Zo'n 8cm groot, prachtig om te zien.

Helaas zo goed gekookt dat er niks meer overschoot voor de chef zelf.

Nog wat MTBen. In Mangakino zetten we de tent op en gaan we een koffie drinken. De douche/bad is het meer.

Na een vermoeiende dag zoekt Thibaut een plekje om tot rust te komen en zijn laatste deel van de Percy Jackson boeken te lezen.

In Mangakino is ook een Maori centrum; heel mooi houtsnijwerk.

A room with a view ...

We besluiten om de trail maar niet meer te volgen en via de weg verder te gaan. Dit stond wel in de trail beschrijving. De volgende etappes blijken echt (naar Nieuw Zeelandse normen) enkel voor MTB te zijn. Geen goed idee dus om het een keer gaan te proberen, de sfeer en motivatie moeten we toch even opkrikken na die lange en zware etappes. Via de weg is iets minder avontuurlijk, maar ook heel mooi hoor. En zo komen we uiteindelijk aan in Arapuni.

Ondertussen is het hier heet, je hoeft maar naar je fiets te kijken of de eerste zweetdruppel daalt via je rug richting koersbroek toe. 's Avonds is het dan weer koud, de slaapzak flink dicht en een binnenslaapzak (of hoe dat eigenlijk) is geen overbodige luxe.
Vanuit Arapuni fietsen we de komende dagen via Matamata (oftewel Hobbiton) richting Hauraki Rail Trail. Maar zo ver zijn we nog niet.