Gisteren konden we Thibaut zijn fiets gaan oppikken in Chatswood, ook een buitenwijk van Sydney met evenveel hoge flatgebouwen als Brussel en Antwerpen samen (ok, Antwerpen is daar niet zo goed in, maar allez) en er wonen heel erg geemigreerde Chinezen. Zo veel zelfs dat het rariteit is om er nog andere etnische groepen tegen te komen. Als je Chatswood binnen fietst komt er een walm je tegemoet die enkel terug te vinden is in de Sun Wah supermarkt in Antwerpen.
Goed, maar wat is nu jam sha? Wel je stapt zo'n restaurant binnen en vanaf het ogenblik je je neerzet komen dames langs met allerlei gerechtjes. Je mag pakken wat er aan je neus voorbij komt en je betaalt per schoteltje. Kippepoten, maag, dim sum, ... (en sommige gerechten waarvan de inhoud mij niet altijd even duidelijk was, maar wel lekker) verscheen zomaar op ons bord. Ik dacht die gaan hier toch even enkele onderzettertjes leggen, maar nee jong. Die stoommandjes zonder bodem die knallen we toch zo op het pas gewassen tafelkleed en om het wat prettiger te maken besprenkelen ze alles nog wat met sojasaus (dan heeft die mens van de wasserette ook iets te doen). Smossen en smakken mag a volonte (u merkt dat ik sinds kort op een qwerty-toetsenbord werk, want ik vind nergens nog accenten en moet alle woorden met een a, een q, een w, een z of een m 2 keer typen), dus voelen wij ons hier op ons gemak.
Voor Thibaut waren die kippenpoten en andere schotels niet meteen een succes, behalve 1 schoteltje, iets heel speciaals: een soort van Chinese pasta met daarin iets heel krokant. Ik heb een poging gedaan om te vragen wat het was, maar eigenlijk is het Engels van die mensen redelijk slecht. Het klonk Ilano, maar het had net zo goed Shanoe kunnen zijn. Maar goed, wat klaagt een mens, zolang we maar lachen en eerlijk gezegd is dat met die Aziaten absoluut geen probleem. Enfin, de kleine man heeft er 2 schotels van binnen gewerkt.
Chatswood, ja, een toffe plek. Zo tof dat we de dag nadien nog eens zijn terug gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten