De wachttijd en het inpakken

Dat wachten begint te wegen. Ik slaap er zelfs niet meer van. Moesten ze me gezegd hebben dat ik nu kon vertrekken, dan was ik weg. Maar helaas nog 2 nachten. En wat hebben we ondertussen al gedaan? Wel het voornaamste was het inpakken en dan in het bijzonder de fiets.
Ik had zo op het net gezocht en vond vooral fietsdozen. Dus denkt een mens, we gaan naar de fietsenwinkel en vragen voor enkele fietsdozen. Ok, die mensen hebben dat wel in hunne garage staan, maar dan. Ik kreeg die bazaar niet in mijne auto (1 doos is 185x117x55). Dus ben ik met de fiets gegaan en heb een constructie gemaakt van touwen en spanriemen en ben met die 2 dozen naar huis gefietst. Een echte aanrader is het niet, want mijn schouder deed flink zeer. Zo erg zelfs dat ik er geen foto van kon maken. Onderweg nog enkele collega's tegen gekomen die zich vooral zaten af te vragen wat in godsnaam ik aan het doen was.

Dan het inpakken: ook niet simpel, maar wel plezant. Ik heb tot 3 keren geprobeerd om alles op een deftige manier op onze fietsen te krijgen.
Dat raad ik toch iedereen aan: vertrek niet zonder alles te testen. Het resultaat is dat ik heel erg zwaar beladen ben, Thibaut zo licht mogelijk.

Ik vrees ook dat ik een heleboel ga terug sturen of ginder ga laten.
Inpaklijstjes vind je overal, daar ga ik u niet mee vervelen, maar toch enkele grappige items die we meenemen:

• hangmat
• vlaggetje voor op de fiets (als ik het moet geloven van degene die het ons gegeven heeft, is het van schitterende kwaliteit).
• stoeltje (maar dat weet ik nog zo niet owv het extra gewicht).