Naar Tasmanië gaan de meeste mensen per ferry vanuit Melbourne. In het begin was het heel gezellig, maar toen we in de kajuit lagen begonnen de golven zich te roeren.
Enfin, je wordt om 6u30 in het koude Devonport gedropt en dus ga je maar op zoek naar een koffiehuisje. Na de koffie beginnen we de eerste rit, maar al vlug heeft Thibaut platte band. Het doel van de dag was om tot in Penguin (u leest het correct) te geraken. En daar zitten ... jawel, pinguïns.
Op de volgende foto's blijkt de zon te schijnen, maar laat u niet misleiden, het is maximaal 13C.
En dan verder stoelen naar het Westen. Het regent 5 min hard, dan schijnt de zon weer. De ganse tijd. Ondertussen waait er een windvangers een 40 km/u recht in je smikkel.
We waren op weg naar Leslie en Gray, een fietsend koppel dat we eerder in Melbourne waren tegen gekomen en die ons bij hun thuis hadden uitgenodigd. Een super vriendelijk, behulpzaam en enthousiast koppel. We hebben er met volle teugen van genoten. Zij wonen trouwens op een prachtig stukje heuvel, een oase van rust met in de verte zicht op de oceaan. We hebben met hen enkele unieke mooie dagen doorgebracht. Een geschenk uit de hemel na al die wind en regen.
En na een rustig dagje nemen we afscheid van de meest gastvrije mensen die ik ooit ben tegen gekomen en nemen de bus naar St Helens, wat aan de oostkust ligt in de hoop dat de temperatuur daar wat hoger zal zijn en de wind in ons voordeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten