maandag 4 februari 2019

The West Coast Wilderness trail

De West Coast Wilderness trail loopt tot in Greymouth, volgt de kust een beetje, en trekt dan landinwaarts door het regenwoud de bergen in om dan terug af te dalen richting kust.
Vertrekken doen we in Ross waar we verblijven in een container.




Er loopt ook een gekke vogel rond: de weka. Lijkt op een mengeling van een kiwi en een eend, kan niet vliegen en is reuze nieuwsgierig (later in het regenwoud komen we eentje tegen die letterlijk naar ons toe komt gelopen terwijl we even rusten en begint zomaar onze zakken te inspecteren).












Het weer is nog steeds wisselvallig, maar ja, we zitten dan ook in een regenwoud. De ene moment mist, dan regen, dan zon. We fietsen een stuk langs de kust en stoppen bij een treetop walk. Een heel leuke en leerzame plek waar je ook iets kan drinken.
Dan trekken we het regenwoud in en passeren een groep fietsers die ons in het Nederlands aanmoedigingen: komop joh, prima zo. Hoe weten die dat wij Nederlands spreken vraagt Thibaut. Later bleek dat een van die fietsers gezien had dat ik een Koga heb en aan de hand van mijn naam die erop staat had hij kunnen afleiden dat we Belgen zijn. Het bleken Nederlanders te zijn die op fietsvakantie waren. Drie dagen zullen we ze volgen en bij onze aankomst mogen we met hen mee eten. Een hele fijne groep en voor ons leuk om nog eens onze moedertaal tegen iemand te kunnen oefenen. En Nederlanders aan tafel is een heel gezellige boel, die babbelen enorm veel. Thibaut geniet van de aandacht en van het eten.
Vanuit Hokitika fietsen we naar Cowboy Paradise. Een mooie rit, het is ondertussen bloedheet en zweet komt uit iedere porie van ons lijf.















In Cowboy Paradise ontmoeten we de grootste boer die we tot nu toe zijn tegen gekomen. Ik vraag waar we de tent kunnen opstellen, want volgens de toeristisch mag je er kamperen. Ah daar doen we niet aan mee en ik heb geen plek meer. Thibaut zat erdoor en was echt niet van plan om nog op de fiets te springen om verder te fietsen. Uiteindelijk regelen die Nederlanders voor ons een kamer.
De volgende dag is alweer eerst klimmen, maar dan heerlijk omlaag.


























In Greymouth regenen we een dagje uit (om af te koelen zeker) en dat geeft meteen de mogelijkheid om de rest te regelen. Maar dat is voor volgende keer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Aan alle mooie sprookjes komt ...

Aan alle mooie sprookjes komt een einde, zo ook aan dat van ons. We zitten terug in Belgiƫ waar we terug herenigd zijn met onze fietsen. Vo...