Hauraki Rail Trail

Vanuit Te Ahora beginnen we aan het Hauraki Rail Trail. Dit is nog eens een rustige trail. Niet te veel bergskes, veel bevoorrading plaatsen, geen etappes enkel voor MTBs. Het mooiste stuk ligt tussen Paeroa en Waihi wanneer we een rivier kloof volgen.
De eerste dag is bloedheet en het grind is nog vrij nieuw, dwz dat het nog niet erg goed is plat gereden en dus zwaarder om te trappen.

Richting Waihi kom je vanalles tegen, zelfs een café (wat vrij uniek is). Maar het is vooral het afwisselend landschap dat ons het meest bekoort, de grote hoeveelheid muggen en vliegen niet.

En dat het soms zweten is kan je wel afleiden uit volgende foto.

In de namiddag begint de voorspelde regen en ook de volgende dag blijkt het flink te regenen, dus nemen we een snipperdag. Ik ga Waihi een keer bezoeken, leuk stadje met een heel groot mijnverleden. Vroeger heeft men hier veel goud boven gehaald.

Ik hoor op een bepaald moment het geluid dat ik ken van een voetbalwedstrijd, alleen blijkt dat hier om rugby te gaan. En dus kijk ik maar naar Waihi tegen Waiteke. Rugby is geweldig leuk om naar te kijken: spannend, vlug, geen gezever met op de grond blijven liggen, de ref wordt gerespecteerd en de supporters gedragen zich. Let vooral op de bankzitters.

In de supermarkt vind ik dit biertje wat uitnodigt om te proeven. Nieuw Zeelands bier is eigenlijk dik in orde. Het is wel raar dat je in de supermarkt meer betaald voor een lokaal bier dan een Stella of een Duits bier. Maar ja, bij ons zijn er appels uit NZ te krijgen terwijl de appels uit eigen land even lekker zijn. Zotheid vind je overal.

Over zotheid gesproken, de volgende dag ben ik op zoek naar een lekker stukje fruit, blijkt dat de kiwi's helemaal uit Italië worden gehaald. Waarom doen wij dat dan niet. Enfin geen kiwi's meer, dan maar een Pink Lady appel. Die komt zeker uit Nieuw Zeeland. In Paeroa nemen we de verplichte foto met het grote flesje Lemon & Paeroa, oftewel L&P zoals het nu noemt. Dit wordt beschouwd als de nationale softdrink. Ooit begonnen als water uit de lokale bron met wat prik en een wat citroensap, nu helaas met allerlei kleur- en smaakstoffen. Soms is het beter de dingen te laten zoals ze zijn. Zo, nu klink ik oud.

Enfin, tijd om nog wat te fietsen.

Aangekomen in Thames, een iets groter stadje. De trail is nog niet afgelopen, maar wij gaan een auto huren om het Coromandel schiereiland te verkennen.