Ontspannen in Queenstown

Wij zijn niet het soort mensen dat compleet uit hun dak gaan tijdens oudjaar. Ik hou niet van vuurwerk (te vervuilend, te veel lawaai, de natuur wordt onnodig wakker gehouden, het stinkt, te duur en zoals ook dit jaar alweer gebleken is, te gevaarlijk. Maar ik zal wel een groene zagevent zijn, want mensen doen ieder jaar zitter met dat vuurwerk). Dus hoopte ik dat oudjaar in het rustige Lawrence wel zou meevallen. Dat bleek ook zo te zijn. Enkel rond 21u enkele vuurpijlen, verder niks. Om middernacht komen mensen samen om een handen te geven en een liedje te zingen. Om 5na liggen de meeste al terug in bed. Heerlijk.

Queenstown is het toeristisch epicentrum van het zuideiland. Het is letterlijk een scheet groot en die scheet moet je delen met enorm veel toeristen. Waarom dan er naartoe gaan zul je denken. Wel ten eerste om wat wonden te likken (in mijn geval ging het om een gebroken spaak en een gat in de tent daar een tak die tijdens een winderige nacht erop gevallen was). Maar ook wel omdat dit het paradijs is voor adrenaline junkies. Bungyjump, zipline, raft, canyoning, speedboot, parachute, downhill cycling, parapante, ... en zelfs minigolf. Het kan allemaal in Queenstown. Bungyjumpen, daar waag ik me niet aan. Als ik dat doe vrees ik dat ze delen van mijne rug in de onderliggende rivier moeten gaan zoeken want zo zwak hangt die aan elkaar. Maar raften is wel leuk. We proberen iets te vinden wat we beiden leuk vinden, want die grapjes kosten mega veel, maar zijn ook wel onvergetelijk.
De rit om naar de raft te gaan was al even spectaculair als het raften zelf. Met een busje voor een 25 man knalt die bestuurder een grindwegen op die al vlug heel diepe afgronden blijkt te hebben. En natuurlijk komje wel eens een tegenligger tegen. Het raften was heerlijk, prachtig blauw water, mooie bergen waar schapen op grazen. Naar het schijnt gebruikt Icebreaker de wol van deze schapen voor hun merino wollen kleding.

Na een dagje in het frisse water wou Thibaut wel gaan ziplinen. Tijdens onze vakanties in Frankrijk doen we meestal ook wel een touwenparcours, dus vond ik het wel een ok idee. Je kan kiezen uit 2 bedrijven. Eén parcours is in Queenstown zelf en gaat tussen de bomen, een ander parcours is in Glenorchy en gaat over een riviertje. Ziplinen tussen bomen hebben we al eerder gedaan, dus richting Glenorchy. In Glenorchy stoppen we even en dit is een veel rustiger en mooier gelegen dorp dan het drukke Queenstown. De weg ernaartoe is erg bochtig, dus als je vlug wagenziek wordt, ga vooraan zitten.

Eenmaal aangekomen krijgen we naar ons gevoel een overdreven lange uitleg over de werking van het materiaal. Maar we zullen vlug genoeg merken waarom. We beginnen te stappen en na een kwartier omhoog begint een mens zich af te vragen of het nog eindigt. Net op de moment dat ik, als een smurf aan grote smurf, wil vragen of het nog ver is komen we aan een klif en wordt gemeld dat we aan de eerste zipline zijn aangekomen. Ik dacht serieus dat ze een grapje maakte. Tot nu toe had niemand iets gezegd dat het over de hoogste zipline in het zuidelijke halfrond ging. Toch even slikken. Nu begrepen we waaromwwe 4 x gecontroleerd werden of onze klimgordel wel goed zat. Ik stuurde Thibaut als een van de eerste, dan is de spreekwoordelijke kop eraf. En dat bleek ook zo te zijn. Een enorm vrij gevoel kreeg ik ervan. 

Zo hoog zag het er van onderaan uit.